தமிழ்நாடு ஆளுநர் - அரசு இடையேயான அதிகார மோதல்

🏛️ தமிழ்நாடு ஆளுநர் - அரசு இடையேயான அதிகார மோதல்: உச்ச நீதிமன்றத்தின் தலையீடு மற்றும் விரிவான பின்னணி

தமிழ்நாடு ஆளுநர் ஆர்.என். ரவி மற்றும் மாநில அரசுக்கு இடையேயான அதிகார மோதல் போக்கு, தற்போது உச்ச நீதிமன்றத்தின் கவனத்தை ஈர்த்துள்ளது. சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட மசோதாக்களுக்கு ஆளுநர் ஒப்புதல் அளிக்காமல் தாமதிப்பது குறித்துத் தமிழ்நாடு அரசு உச்ச நீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்த விவகாரமே இந்த மோதலின் மையப்புள்ளி ஆகும். சுமார் 800 வார்த்தைகளுக்கு மிகாமல், இந்தச் சர்ச்சையின் பின்னணி, உச்ச நீதிமன்றத்தின் நிலைப்பாடு, மற்றும் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் பார்வை ஆகியவற்றை விரிவாகக் காணலாம்.

1. மோதலின் அடிப்படைப் பின்னணி: சட்டமியற்றும் அதிகாரம்

இந்திய அரசியலமைப்பின்படி, மாநிலச் சட்டமன்றம் ஒரு மசோதாவை நிறைவேற்றி, அது ஆளுநரின் ஒப்புதலுக்கு அனுப்பப்படும்போது, அவருக்கு மூன்று முக்கிய அதிகாரங்கள் உள்ளன (அரசியலமைப்புச் சட்டம் சரத்து 200):

1. ஒப்புதல் அளித்தல் (Assent): மசோதா சட்டமாக மாறும்.
2. ஒப்புதலை நிறுத்தி வைத்தல் (Withhold Assent): மசோதா நிராகரிக்கப்படுகிறது.
3. மறுபரிசீலனைக்குத் திருப்பி அனுப்புதல் (Return for Reconsideration): ஒருமுறை மட்டுமே திருப்பி அனுப்ப முடியும்.
4. குடியரசுத் தலைவரின் பரிசீலனைக்கு அனுப்புதல் (Reserve for President): இது மிக அரிதான மற்றும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அதிகாரம்.

தமிழ்நாடு அரசுக்கும் ஆளுநருக்கும் இடையேயான மோதல், ஆளுநர் ஒப்புதல் அளிக்காமலும், மறுபரிசீலனைக்கு அனுப்பாமலும், பல முக்கிய மசோதாக்களைக் காலவரையின்றித் தாமதப்படுத்துவது (Sitting on the Bills) குறித்தது ஆகும். இது மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சட்டமன்றத்தின் அதிகாரத்தை முடக்குவதாக மாநில அரசு கருதுகிறது.

2. உச்ச நீதிமன்றத்தில் தமிழ்நாடு அரசின் மனு

பல மாதங்களாகப் பல முக்கிய மசோதாக்கள் ஆளுநரின் ஒப்புதலுக்காகக் காத்திருந்த நிலையில், இந்தத் தாமதத்தைத் தட்டிக் கேட்கவும், ஆளுநருக்கு உரிய வழிகாட்டுதல்களை வழங்கக் கோரியும் தமிழ்நாடு அரசு உச்ச நீதிமன்றத்தில் ஒரு ரிட் மனுவைத் (Writ Petition) தாக்கல் செய்தது. குறிப்பாக, நீட் விலக்கு மசோதா, பல்கலைக்கழகங்களுக்குத் துணை வேந்தர்களை நியமிக்கும் மசோதாக்கள் உள்ளிட்ட முக்கியச் சட்டங்கள் நீண்ட காலமாக ஆளுநர் அலுவலகத்தில் நிலுவையில் இருப்பது அரசின் செயல்பாட்டைப் பெரிதும் பாதிப்பதாக மனுவில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டது.

3. உச்ச நீதிமன்றத்தின் கடுமையான கேள்விகள்

தமிழ்நாடு அரசின் மனுவை விசாரித்த உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகள் குழு, இந்த விவகாரத்தின் தீவிரத்தைப் புரிந்துகொண்டு, ஆளுநரின் அணுகுமுறை குறித்துக் கடுமையான கேள்விகளை எழுப்பியது. குறிப்பாக, ஒரு மசோதாவைப் பற்றி எந்த முடிவும் எடுக்காமல் அதனைக் காலவரையின்றி நிறுத்தி வைப்பது (கிடப்பில் போடுவது) குறித்து நீதிமன்றம் முக்கியமாகக் கருத்து தெரிவித்தது.

"ஒரு மசோதா மீது எந்த முடிவும் எடுக்காமல் ஆளுநர் கிடப்பில் போட்டு வைப்பார் என்றால், அது மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சட்டமன்றத்தின் செயல்பாட்டையும், ஜனநாயகத்தின் அடிப்படைக் கொள்கையையும் பாதிப்பதாக அமையும். இது மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசுக்கு எதிரான செயலாக மாறாதா?" என்று நீதிபதிகள் வினவினர்.

நீதிபதிகளின் இந்தக் கருத்து, ஒரு மசோதாவைத் தாமதப்படுத்துவது என்பது மறுபரிசீலனைக்கு அனுப்புவது அல்லது ஒப்புதலை நிறுத்தி வைப்பது போன்ற அரசியலமைப்புச் சட்டம் வழங்கிய அதிகாரத்தின் கீழ் வராது என்ற நிலையை வலுப்படுத்தியது. ஆளுநர் ஒரு முடிவை விரைவாக எடுக்க வேண்டும் என்ற செய்தியை உச்ச நீதிமன்றம் இதில் தெளிவாக உணர்த்தியது.

4. அரசியலமைப்பின் சவால்கள்: காலவரையின்மை

சரத்து 200 ஆளுநருக்கு முடிவெடுக்கும் அதிகாரத்தை அளித்தாலும், எவ்வளவு காலத்திற்குள் அவர் ஒரு முடிவை எடுக்க வேண்டும் என்று எந்தக் காலக்கெடுவையும் அது குறிப்பிடவில்லை. ஆளுநர்கள் இந்தக் காலவரையின்மையைப் பயன்படுத்தியே மசோதாக்களை நீண்ட நாட்களுக்குத் தாமதப்படுத்துகின்றனர்.

• ஜனநாயகச் சிக்கல்: காலவரையின்றி ஒரு மசோதாவைப் புறக்கணிப்பது, மாநிலத்தில் உள்ள மக்களின் விருப்பத்தை பிரதிபலிக்கும் சட்டமன்றத்தின் அதிகாரத்தை நிராகரிப்பதாகும்.
• மாநில அரசின் வாதம்: மாநில அரசு, ஆளுநரின் செயல்பாடு கூட்டாட்சித் தத்துவத்திற்கு எதிரானது என்றும், ஆளுநர் ஒரு தபால்காரர் (Postman) போலச் செயல்பட வேண்டும் என்றும், அவர் ஒரு எதிர்க்கட்சியாகச் செயல்படக்கூடாது என்றும் வாதிட்டது.

5. ஆளுநரின் பதில் மற்றும் அரசியலமைப்பு விளக்கம்

ஆளுநர் அலுவலகம் சார்பில் நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்பட்ட பதிலில், மசோதாக்களைப் பரிசீலிப்பதற்கு ஆளுநருக்கு உரிமை உள்ளது என்றும், அதில் சட்டப்பூர்வமான மற்றும் அரசியலமைப்புச் சட்டத்திற்கெதிரான அம்சங்கள் உள்ளதா என்பதைக் கவனமாக ஆய்வு செய்ய நேரம் தேவை என்றும் குறிப்பிடப்பட்டது.

இருப்பினும், அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் அடிப்படை நோக்கத்தின்படி:

• ஆளுநருக்குச் சட்டமன்றத்தின் மீதான "வீட்டோ" (Veto) அதிகாரம் வழங்கப்படவில்லை. அவர் ஒரு மசோதாவைத் திருப்பி அனுப்பினால், சட்டமன்றம் அதை மீண்டும் நிறைவேற்றி அனுப்பினால், ஆளுநர் கட்டாயம் ஒப்புதல் அளிக்க வேண்டும் (குடியரசுத் தலைவரின் பரிசீலனைக்கு அனுப்பும் மசோதாக்களைத் தவிர).
• அவர் முடிவெடுப்பதில் நியாயமான கால அவகாசம் (Reasonable Time) வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. காலவரையற்ற தாமதம் என்பது அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் நோக்கத்திற்கே எதிரானது எனச் சட்ட வல்லுநர்கள் கருத்து தெரிவிக்கின்றனர்.

6. எதிர்பார்க்கப்படும் உச்ச நீதிமன்றத்தின் நிலைப்பாடு

இந்த விவகாரத்தில் உச்ச நீதிமன்றம் விரைவில் ஒரு தெளிவான மற்றும் இறுதி நிலைப்பாட்டை அறிவிக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. அந்தத் தெளிவு பின்வரும் அம்சங்களில் அமையலாம்:

• காலக்கெடு நிர்ணயம்: ஆளுநர் ஒரு மசோதாவைப் பரிசீலித்து முடிவெடுக்க நியாயமான காலக்கெடுவை (எ.கா. 3 அல்லது 6 மாதங்கள்) நீதிமன்றம் நிர்ணயிக்கலாம்.
• அரசியலமைப்புச் சட்டம் 200-க்கான வழிகாட்டுதல்: சரத்து 200-ஐ ஆளுநர்கள் எவ்வாறு கையாள வேண்டும் என்பது குறித்து அனைத்து மாநிலங்களுக்கும் பொதுவான வழிகாட்டுதல்களை நீதிமன்றம் வெளியிடலாம்.

உச்ச நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு, ஆளுநர் பதவி மற்றும் மாநில அரசுகளின் அதிகார எல்லைகள் குறித்த அரசியலமைப்புச் சட்டப் புரிதலில் ஒரு முக்கியத் திருப்புமுனையாக அமையும் என எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இது கூட்டாட்சித் தத்துவத்தை வலுப்படுத்தும் என அரசியல் நோக்கர்கள் கருதுகின்றனர்.